ΛΥΟΜΕΝΟ ΠΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΤΕΓΑΣΤΡΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΝΑΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΒΑΣΣΩΝ 1987.
Το στέγαστρο είναι μια ελαφρά, περίκλειστη κατασκευή αποτελούμενη από μεταλλικά υποστυλώματα, καλώδια και εφελκυόμενη συνθετική μεμβράνη η οποία καλύπτει το Ναό εκ των άνω και περιμετρικά. Αποτελεί το ένα από τα τρία μεγάλα τεχνικά έργα που ολοκληρώθηκαν κατά την τριετία 1985-88* και που έγιναν με σκοπό την αποτροπή της περαιτέρω επιδείνωσης της κατάστασης του μνημείου. Η προστασία του Ναού μέσω στέγασης προτάθηκε αρχικά από τον καθηγητή Θ. Σκουληκίδη. Ο υποφαινόμενος φλερτάριζε αρχικά με την ιδέα μιας συνολικής στέγασης του αρχαιολογικού χώρου ως, χώρου στο χώρο όπου το ανάγλυφο της προεντεταμένης μεμβράνης θα συνομιλούσε με το άγριο ανάγλυφο του βουνού. Φυσικά κάτι τέτοιο ήταν τουλάχιστον οικονομικά ανέφικτο ήδη η στέγαση ενός κλασσικού Ναού αποτελούσε και απετέλεσε κατόπιν ένα διεθνώς μοναδικό εγχείρημα. Ακόμη και η τελική συγκεκριμένη μορφή του στεγάστρου καθορίστηκε από την τεχνογνωσία της εξειδικευμένης σε παρόμοιες κατασκευές εταιρείας (CANOBBIO SPA – Milano), απέχοντας από τη μορφή που είχαμε προσεγγίσει στη φάση της προμελέτης. Πολύ σημαντικό ήταν το στάδιο της προετοιμασίας, όπως συμβαίνει πάντα στην προκατασκευή. Ακριβείς μετρήσεις, χάραξη επί του εδάφους, έλεγχος οδικού δικτύου και γεφυρών από Πάτρα μέχρι τις Βάσσες (μεταφορά κολωνών από Γερμανία, βάρη, ακτίνες στροφής), γείωση αντικεραυνικού συστήματος με αναμονές, κάλυψη του δαπέδου του Ναού με πλαστικά φύλλα, κατασκευή, ικριώματος εν είδη στέγης πάνω από το Ναό, ως επιπέδου εργασίας (ξεδίπλωμα τέντας) κ.λ.π. Οι θεμελιώσεις συνίσταντο σε συνολικά 96 σημεία εκ των οποίων 22 για τις περιμετρικές κολώνες από σωλήνα Mannesmann γαλβανισμένο, τα υπόλοιπα για τα καλώδια, δηλαδή 74 σημεία με προένταση. Γωνίες γεώτρησης, κατασκευή αγκυρίων (ΨΑΛΛΙΔΑΣ), κακοκαιρία, χρήση αντιολισθητικών μεταλλικών στοιχείων για το ερπυστριοφόρο γεωτρύπανο (δωρεά του Στρατού), έγκοιλα στο υπέδαφος, όπου το βάθος μερικών αγκυρίων έφθασε στα 14 μέτρα αντί των 6 που προβλεπόταν. Κατασκευή επιφανειακών θεμελίων από μπετόν, τοποθέτηση πλακών, τάνυση αγκυρίων, προένταση βάσει προδιαγραφών, ποσοστό αστοχίας λόγω υπεδάφους περίπου 4%, νέο έννεμα με ειδικό σκυρόδεμα, νέα τάνυση. Ο γερανός μεταφέρει και στήνει όρθιες τις κολώνες των μακρών πλευρών, φ508 διαιρούμενες λόγω οδικού δικτύου Πελοποννήσου, σύνδεση με καλώδια με προκατασκευασμένες κεφαλές, πρώτη τάνυση, οι κολώνες στέκονται μόνες τους, ο γερανός μεταφέρει τις μικρές, η ίδια διαδικασία τώρα υπάρχει ο πλήρης μεταλλικός σκελετός σε προσωρινή ισορροπία. Οι 10 μεγάλες κολώνες εδράζονται σε ημισφαιρικά εφέδρανα, μεταφέρουν μόνο θλιπτικές δυνάμεις και κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις, οι μικρές εδράζονται σε εφέδρανο άρθρωσης, κινούνται προς δύο κατευθύνσεις στο ίδιο επίπεδο και μεταφέρουν θλιπτικές δυνάμεις. Μεταφορά του πανιού, τυλιγμένου με την βοήθεια του γερανού πάνω στην επιφάνεια εργασίας, ξετύλιγμα και σύνδεσή του, στα άκρα μέσω ειδικών εξαρτημάτων από τις κολώνες που διαθέτουν γλίστρες. Αρχίζει η ομοιόμορφη και σταδιακή ανάβαση του πανιού μέσω τροχαλιών και καλωδίων από το έδαφος, η λογική είναι ίδια με εκείνη του ιστιοφόρου που ανεβάζει πανιά, η διαδικασία διαρκεί πολλές ώρες μέχρις ότου η οροφή πάρει την προσωρινή της θέση. Ακολουθούν τα πλευρικά πανιά σε πτυχωτή διάταξη, συνδεδεμένα με αγκύρια περιμετρικά του Ναού. Το κέλυφος έχει αποκτήσει την τελική του μορφή. Τώρα αρχίζει η διαδικασία της τελικής τάνυσης όλων των στοιχείων με ειδικά εργαλεία, οι απολήξεις των καλωδίων στα σημεία των αγκυρίων διαθέτουν και ρεγουλατόρους, σιγά – σιγά επιτυγχάνεται η τελική ισορροπία. Ενώ για την τάνυση των αγκυρίων χρησιμοποιήθηκε δυναμόμετρο, τώρα δουλεύει το χέρι, η αίσθηση, η πείρα. Όλη η εργασία συναρμολόγησης διήρκεσε μόνον δύο εβδομάδες, από εξειδικευμένο συνεργείο τη Ιταλικής εταιρείας CANNOBIO που κάνει χρόνια αυτή τη δουλειά. Δύο ημέρες μετά ένας πολύ ισχυρός νυκτερινός άνεμος αχρήστευσε δύο αγκύρια τα οποία κατασκευάστηκαν από την αρχή. Το στέγαστρο μελετήθηκε έτσι ώστε οι εργασίες αναστήλωσης να μπορούν να εκτελούνται ανελλιπώς χωρίς να χρειάζεται να αφαιρεθεί (πλήρης – θεωρητικά – αναστύλωση μέχρι το ύψος των αετωμάτων και χρήση γερανογέφυρας εντός). Τα μεταλλικά μέρη δόθηκαν με πρακτικώς απεριόριστη εγγύηση, ενώ η συνθετική μεμβράνη με εγγυημένη διάρκεια ζωής 16 ετών. *Τα υπόλοιπα δύο είναι το αντισεισμικό ικρίωμα και η αντικεραυνική προστασία.